عوامل مؤثر بر میزان رضایت از زندگی سالمندان تهرانی

در مواجهه با افزایش جمعیت سالمندان، مددکاری اجتماعی سالمندی ظهور و گسترش پیدا کرده است. به‌زیستن، رضایت از زندگی و عوامل تعیین‌کننده آن در میان سالمندان از موضوعات مهم و قابل‌توجه در مددکاری اجتماعی سالمندی است. هدف از مقاله پیش‌رو، بررسی میزان رضایت از زندگی سالمندان و شناخت عوامل مؤثر بر آن است. داده‌ها با استفاده از اجرای پیمایش به شیوه نمونه‌گیری احتمالی چندمرحله‌ای در میان 600 سالمند 60 ساله و بالاتر ساکن در مناطق 22 گانه شهر تهران گردآوری شد. میانگین سنی سالمندان مورد بررسی حدود 70 سال بود، 17 درصد سالمندان بی‌سواد و 16 درصد تنها زندگی می‌کردند. نتایج بیانگر کاهش رضایت از زندگی در سالمندان همراه با افزایش سن است. نتایج تحلیل چندمتغیره نشان داد که متغیرهای وضعیت سلامت، حمایت اجتماعی، سن، وضعیت اشتغال، تحصیلات، و پایگاه اقتصادی- اجتماعی تأثیر معناداری بر میزان رضایت از زندگی سالمندان داشته و 37 درصد تغییرات آن را تبیین کرده‌اند. ازاین‌رو، وضعیت سلامتی نامناسب، کمبود حمایت اجتماعی و فقر منابع مالی تأثیری منفی بر رضایت از زندگی سالمندان دارند. به‌طورکلی، حمایت اجتماعی خانواده و برنامه‌ها حمایتی و رفاهی دولت می‌تواند نقش مهمی در افزایش نشاط و رضایت از زندگی در دوران سالمندی داشته باشد.